نمایشگاه مشترکی از آثار پوستر و عکس هنرمندان ایرانی و سوییسی به مناسبت صد و چهلمین سال روابط این دو کشور، با عنوان (+ 140) در روز جمعه 14 تیرماه 92، ساعت 17 بعد از ظهر در خانه هنرمندان ایران برگزار شد.
د این نمایشگاه پوستر های ورنر یکر، طراح گرافیک نامدار سوییس، به همراه پوسترهای مصطفی اسداللهی، ابراهیم حقیقی، قباد شیوا، فرشید مثقالی و زندهیاد مرتضی ممیز در نگارخانهی ممیز نمایش داده شد.
همچنین گزیدهای از عکسهای طبیعت سوییس از یانیک بارتولوتزی، ژول تتمانتی، ماریو دلکورتو، بآت شویتزر در کنار عکسهایی از طبیعت ایران از: بهزاد ترکیزاده، فرید ثانی، حسین رحمانی، ابراهیم صافی، بردیا سعادت، حسن غفاری، حسین کریمزاده به نمایش در آمد.
در آغاز مراسم گشایش این نمایشگاه، استاد فرهادی، از خانم آگوستی، سفیر کشور سوییس در ایران که جزء، فعالترین و برجستهترین کسانی هستند که در ایجاد روابط نه فقط دیپلماتیک و سیاسی، بلکه در حوزه فرهنگ و هنر، از حمایتهایشان بهرهمند شدیم، تشکر ویژه ای به عمل آوردند و از پایان مأموریت ایشان در این کشور، ابراز ناراحتی کردند.
در ادامه مدیر عامل خانه هنرمندان دکتر سر سنگی، با اهداء تندیسی به سفیر سوییس، برای انجام مأموریت و حمایتهایشان تشکر نمودند.
ورنر یکر، طراح گرافیک نامدار سوییس در حدود چهل و پنج سال پیش، ورنر اولین سفرش را به ایران تجربه میکند. ایشان بنیان گذار آتلیه نورو در لوزان بودند. جزء اعضاء انجمن بینالمللی طراحان گرافیک و AGI هستند. سالهای زیادی را به کار در مراکز مهم فرهنگی و هنری و اجتماعی و حتی تجاری در سوییس و پاریس، پرداختهاند.
کارهایی همچون :تئاتر وی وی لوزان، بنیاد عکاسی سوییس در زوریخ، آرشیو فیلم سوییس در لوزان، موزه الیزه در پاریس، انتشارات فیدون لندن و هویت بصری موزه ملی میراث فرهنگی پاریس در سال2000 را عهده دار بوده است. او جایزه اول طراحی اسکناسهای سوییس، در سال 1989،1991، و همچنین جایزه ویژه برای استفاده از عکاسی در طراحی گرافیک، توسط مرکز بینالمللی عکاسی در نیویورک در سال 1988 را نصیب خود کرده است. او همچنین جوایز بسیاری را به دست آورده است. ورنر با دریافت بورس دولتی، و برای به تصویر کشیدن و عکاسی. هنگامی که بسیار جوان بود، به ایران سفر میکند. نه آن گونه که جوانان دیگر برای دیدن اصفهان، دهلی و پاکستان، سفر میکنند، گویا تنها برای دیدن ایران میآید و در آنجا به قدری نقاشی میکشد و عکس میگیرد که پولی برایش باقی نمیماند، به ناچار باز میگردد، و از این که اولین سفر خود را به ایران تجربه کرده است، اصلاً متأسف نیست.
ایشان از جوانی خود میگوید که استادی ساده لوح بود و براساس قانون و رعایت قواعد کار میکرد، مانند همهی جوانهایی که زود به درجه استادی دست پیدا میکنند.
ورنر راه یافتن پوستر های خود به موزه دیزاین لوزان را یک فرصت و شانس بزرگی برای خود میخواند، و از این که 20 سال با موزه همکاری داشته است، بسیار خرسند است.
او معمولاً برای مشتری و کسانی که برایشان کاری انجام میدهد، احترام ویژه ای میگذارد. ورنر بسیار دقت میکند و برایش مهم است که بداند، شخصی که در مقابلش ایستاده است، چه چیزی احتیاج دارد و بر اساس آن، کار را با وجدان تمام، به انجام میرساند.
او در آغاز کارهایش از میان بیست هزار عکس، عکس دلخواه خود را انتخاب میکند و به کار با آن مشغول میشود. همچنین قادر است که هنگام صبح، برای مد پوستر تهیه کند و در بعد از ظهر برای تئاتر و شب هم برای کامپیوتر، و اینگونه پوستر های مختلفی را در طی روز به مراحل طراحی میرساند.
او از یکی از کارهای معماری و لذت بخش خود که طراحی آن را به انجام رسانده بود اینگونه میگوید:
در سوییس هر 30 سال تصمیم گرفته میشود که کار خاصی انجام شود تا بگویند از کجا آمدهاند و به کجا میروند و تا در نهایت به یک چیز بسیار بزرگ دست پیدا کنند. در آنجا از هنرمندان بسیاری همچون موسیقیدانها، معمارها، نقاشها، و طراحان استفاده میشود. آنها به دور یک موضوع با هم به همکاری مینشینند تا یک کار خاص، پدید آورند
22 تیر 1392